Lubię to! - 40 lat Porozumienia Jastrzębskiego

Gdy pojawił się Filip, nasze życie zmieniło się o 180 stopni! Fakt, jesteśmy bardziej zmęczeni, ale wychowywanie dziecka daje też wiele radości. Osobiście uwielbiam sobotnie seanse z bajkami lub planszówkami oraz niedzielne spacery. Nie wyobrażam sobie tego, by weekendy spędzać w pracy, dlatego jestem wdzięczna górnikom, którzy upomnieli się o prawo do wypoczynku.

Marta Urodzona 10 lat po podpisaniu Porozumienia Jastrzębskiego Mama pięcioletniego Filipa

Dowiedz sie więcej

Jeszcze do niedawna praktycznie przez całą dobę skupiał na sobie naszą uwagę. Sterty pieluch i nieprzespane noce to jednak niewygórowana cena, jaką zapłaciliśmy za szczęście, które dostarcza taki mały człowieczek. Nie wiemy, kiedy to zleciało, ale dziś mamy w domu już całkiem samodzielnego przedszkolaka. Krytyczne momenty? Najbardziej bałam się powrotu do pracy po urlopie macierzyńskim. Tego, jak maluch zniesie rozłąkę. Co prawda w środku tygodnia pochłonięci jesteśmy teraz obowiązkami i spędzamy mniej czasu z naszą pociechą, ale odbijamy to sobie w weekendy. Do naszych rodzinnych rytuałów należą: wieczory z bajkami i grami planszowymi oraz długie spacery.

Rodzice, którzy nie poświęcają swojemu dziecku zbyt wiele czasu, tracą niepowtarzalną okazję, by zbudować silne więzi emocjonalne. Kompletnie nie wyobrażam sobie takiej sytuacji, chociaż wiem z opowieści mamy, że kiedyś praca w soboty i niedziele była na Śląsku normą. To, że dzisiaj możemy spędzać weekendy z najbliższymi, zawdzięczamy górnikom, którzy podpisali Porozumienie Jastrzębskie.

Zamknij X

Poszedłem w ślady ojca i zostałem górnikiem. Z dzieciństwa pamiętam jego radość, gdy władze zgodziły się na postulat o wolnych sobotach i niedzielach oraz nasze pierwsze rodzinne wycieczki za miasto. Mam wrażenie, że dzisiaj nie zawsze doceniamy to, co przed laty udało się nam wywalczyć.

Zbyszek Urodzony 11 lat przed podpisaniem Porozumienia Jastrzębskiego Pracuje na kopalni

Dowiedz sie więcej

Wyrosłem w rodzinie o tradycjach górniczych i tak jak wielu chłopaków z mojego podwórka, w dorosłym życiu związałem się z kopalnią. Ze wczesnego dzieciństwa pamiętam jednak, że ojciec był wiecznie w robocie. Jak miał wolny dzień, to musiało być wielkie święto. Pamiętam też jakieś protesty i wybuch radości, na wieść o tym, że coś tam podpisali. Później ojciec zaczął z nami spędzać dużo więcej czasu. Kupiliśmy nawet Trabanta i zaczęliśmy jeździć na wycieczki za miasto.

O Porozumieniu Jastrzębskim dowiedziałem się już dużo później. Połączyłem ze sobą fakty, które tkwiły gdzieś we wspomnieniach, co pomogło mi uświadomić sobie znaczenie tego wydarzenia. Jestem bardzo wdzięczny ojcu i jego kolegom, że upomnieli się o prawo do wolnych sobót i niedziel. Wiem, że dzięki temu również ja mogę dziś planować weekendy z rodziną. Martwi mnie jednak fakt, iż nie zawsze potrafimy docenić to, co dzisiaj mamy.

Zamknij X

Bałem się, gdy zaczynaliśmy strajk. Nie byłem do końca przekonany, że to może się udać, bo ówczesna władza niechętnie szła na kompromis. Ale wraz z kolegami podjęliśmy ryzyko. Cieszę się, że moje dzieci i wnuki, mają warunki, o jakich my mogliśmy kiedyś tylko pomarzyć i że dołożyłem do tego małą cegiełkę.

Stanisław Urodzony 30 lat przed podpisaniem Porozumienia Jastrzębskiego KIedyś górnik, dzisiaj emeryt

Dowiedz sie więcej

W latach 70. przyjechałem do Jastrzębia, skuszony wizją lepszego życia. Praca na kopalni była ciężka, ale zarobki wyższe niż w innych branżach, więc zaciskało się zęby i szło na szychtę. Mieszkanie w bloku z wielkiej płyty i ciepła woda w kranie - to było coś!

Ale gdy lata lecą to zmieniają się priorytety. Wkrótce się ożeniłem, a następnie zostałem ojcem. To normalne, że w takiej sytuacji chce się dłużej pobyć z rodziną. No, ale ówczesny “system” tego nie przewidywał. Liczyło się wydobycie. Ktoś tam na wysokim szczeblu przyjął bardzo ambitny plan, a od nas wymagano, że poświęcimy życie osobiste i pracować będziemy przez sześć a nawet siedem dni w tygodniu. Wychowanie pociech spadało przez to na barki mojej żony, a ja musiałem żyć ze świadomością, że ominęło mnie wiele istotnych momentów z życia dzieciaków.

Rzeczywistość, w której całe życie skupione jest wokół pracy, może prowadzić do frustracji. Okazało się, że wielu moich kolegów myśli podobnie. Ogłaszając strajk, wiedzieliśmy, że wchodzimy na niebezpieczny grunt. Czy się bałem? Oczywiście! Ale chcąc zmienić swoje życie, nie miałem chyba wyboru. Mogę powiedzieć, że lubię Porozumienie Jastrzębskie i cieszę się, że to co udało się nam wtedy osiągnąć, pozytywnie wpłynęło też na życie następnych pokoleń.

Zamknij

W moim rodzinnym domu nigdy się nie przelewało, dlatego gdy koledzy z klasy szli na studia, ja byłem zmuszony rozglądać się za jakąkolwiek pracą. Ale co się odwlecze to nie uciecze! Gdy tylko pojawiła się okazja, rozpocząłem naukę w trybie zaocznym. Lubię Porozumienie Jastrzębskie, bo dzięki temu, co wówczas osiągnięto, mogłem zdobyć bardzo dobry zawód!

Marek Urodzony 2 lata po podpisaniu Porozumienia Jastrzębskiego Informatyk pracujący w dużej korporacji

Dowiedz sie więcej

W latach 90 nie było nam łatwo, bo jak tu żyć z jednej wypłaty, gdy oprócz mnie w domu czwórka rodzeństwa. Chociaż w szkole średniej należałem do wyróżniających się uczniów, byłem zmuszony porzucić myśl o pójściu na studia. Moich rodziców po prostu nie byłoby stać na finansowanie codziennych dojazdów na uczelnie. Nie miałem wyjścia - musiałem poszukać pracy. Na początku były to jakieś zajęcia dorywcze, ale gdy już udało mi się dostać etat, podjąłem kluczową decyzję - postanowiłem zacisnąć zęby i weekendy poświęcić na naukę. Tryb zaoczny wydawał się idealnym rozwiązaniem.

Dzisiaj mam dobry zawód, a pracę w hurtowni zamieniłem na wygodne biurko w jednej z dużych korporacji. Na zarobki nie mogę narzekać, mam też możliwość realizowania się na innych polach. Niedawno zapisałem się na weekendowy kurs fotografii, chcę też zacząć szlifować języki obce. Porozumienie Jastrzębskie? Jestem wdzięczny górnikom, że walczyli wówczas o lepsze warunki pracy, a przede wszystkim upomnieli się o wolne soboty i niedziele. Gdybym pracował siedem dni w tygodniu, nie miałbym szans ukończyć studiów.

Zamknij X

Urodziłam się w Jastrzębiu i zawsze interesowało mnie to, co jest po drugiej stronie granicy. Z językiem naszych sąsiadów zetknęłam się już w dzieciństwie, gdy rodzice zabierali nas na wycieczki w Beskid Śląsko-Morawski. Potem były studia na bohemistyce, dzięki którym dziś realizuję się, jako tłumacz w Warszawie. Gdyby nie wolne soboty i niedziele, rodzice pewnie nie mieliby okazji zaszczepić we mnie tej pasji.

Daria Urodzona 8 lat po podpisaniu Porozumienia Jastrzębskiego Tłumaczka języka czeskiego

Dowiedz sie więcej

Chociaż dziś mieszkam w Warszawie, zawsze chętnie tu wracam, bo Jastrzębie-Zdrój to przecież moje dzieciństwo. To tutaj zrodziła się moja wielka pasja, która później wpłynęła na całe życie zawodowe. Jako bardzo mała dziewczynka często zastanawiał się, kto mieszka po drugiej stronie granicy. Później, gdy kierunek południowy zaczął dominować podczas naszych rodzinnych, weekendowych wycieczek, odkryłam, że żyją tam bardzo sympatyczni ludzie, którzy posługują się takim trochę dziwnym językiem. Stąd był już tylko krok do fascynacji czeską kulturą. Studia? Nie mogłam wybrać inaczej! Z perspektywy czasu, muszę przyznać, że był to strzał w dziesiątkę. Dzisiaj pracuję w międzynarodowej firmie, dużo podróżuję i poznaję ludzi.

Porozumienie Jastrzębskie? Pewnie, że je lubię! Jestem dumna, że to w moim rodzinnym mieście miało miejsce tak ważne wydarzenie. Poza tym, gdyby moi rodzice nie mieli wolnych weekendów, mogłabym nie złapać tej całej zajawki. Jak widać, ten odważny zryw górników wciąż ma wpływ na nasze życie.

Zamknij X

O Porozumieniu Jastrzębskim wiem z książek oraz opowieści dziadka, który rzuca niekiedy jakimiś anegdotami. Dla mnie to bardzo odległe czasy, w których raczej nie chciałabym żyć. Nie wyobrażam sobie tego, że spędza się całe tygodnie w pracy, nie mając czasu na realizację własnych pasji.

Roksana Urodzona 23 lata po podpisaniu Porozumienia Jastrzębskiego Licealistka

Dowiedz sie więcej

Jak dla mnie życie bez spotkań ze znajomymi, czasu na przeczytanie dobrej książki czy zajęć zumby nie byłoby zbyt kolorowe. A z tego co wiem, kiedyś mieszkańcom mojego miasta mocno ograniczano możliwości realizowania własnych pasji. Nie wyobrażam sobie sytuacji, że mój każdy dzień wygląda tak samo: praca, praca i praca, bez perspektywy spędzenia weekendu po swojemu. A ci ludzie przez system zostali przecież sprowadzeni do roli trybików w jakiejś bezdusznej maszynie. Cierpiało na tym ich życie rodzinne, nierealne stawały się osobiste plany i marzenia.

Dobrze, że górnicy z kopalni “Manifest Lipcowy” mieli odwagę postawić się władzom. Słyszałam, że wymagało to od nich sporej odwagi, ale dzięki temu także my - młodzi - mamy dziś więcej możliwości. Bo chyba lepiej, że te ponure czasy znamy już tylko z książek i lekcji historii. Porozumienie Jastrzębskie? Zdecydowanie lubię to!

Zamknij X

Zobacz poprzednie historie

Kontakt